Pandemia, lockdown
W 2021 roku NTI i Monachijska Konferencja Bezpieczeństwa zromadzili światowych liderów na trzecim dorocznym ćwiczeniu symulacyjnym poświęconym ograniczaniu poważnych zagrożeń biologicznych. W tym roku miało miejsce już czwarte takie spotkanie - podsumowanie nie zostało jeszcze opublikowane.
Monachijska Konferencja Bezpieczeństwa (Munich Security Conference, MSC) to międzynarodowe spotkanie szefów państw, rządów i organizacji międzynarodowych, ministrów, członków parlamentu, wysokich rangą przedstawicieli sił zbrojnych, nauki, społeczeństwa obywatelskiego, biznesu i mediów.
W marcu 2021 r. NTI współpracowała z Monachijską Konferencją Bezpieczeństwa w celu przeprowadzenia ćwiczenia poświęconego ograniczaniu zagrożeń biologicznych o dużej zjadliwości.
Źródło: https://www.nti.org/
W ramach ćwiczeń przeanalizowano luki w krajowych i międzynarodowych strukturach bezpieczeństwa biologicznego i gotowości na pandemie - badając możliwości poprawy, możliwości zapobiegania i reagowania na zdarzenia biologiczne o dużej konsekwencji. W niniejszym raporcie podsumowano scenariusz ćwiczenia, najważniejsze wnioski z dyskusji oraz możliwe do podjęcia działania zalecenia dla społeczności międzynarodowej.
Wśród uczestników znalazło się 19 liderów i ekspertów z Afryki, obu Ameryk, Azji i Europy, którzy mają kilkudziesięcioletnie doświadczenie w dziedzinie zdrowia publicznego, przemysłu biotechnologicznego, bezpieczeństwa międzynarodowego i filantropii.
Źródło: https://www.nti.org/
Poniżej najważniejsze informacje z opracowanego sceariusza, cały do pobrania TUTAJ.
Słowo wstępne
W ciągu ostatnich dwóch lat świat stanął w obliczu niszczącego wpływu, jaki zdarzenie biologiczne może mieć na zdrowie ludzkie, gospodarkę i stabilność polityczną. Do chwili obecnej wirus SARS-CoV-2 zainfekował ponad 250 milionów ludzi, zabił ponad 5 milionów i spowodował straty ekonomiczne rzędu bilionów dolarów.
COVID-19 ujawnił, że rządy poszczególnych krajów i społeczność międzynarodowa są żałośnie nieprzygotowane do reagowania na pandemie - co podkreśla naszą wspólną podatność na przyszłe katastrofalne zagrożenia biologiczne, które mogą dorównać lub przewyższyć poważne konsekwencje obecnej pandemii.
Chociaż przywódcy krajowi i światowi są odpowiednio skoncentrowani na natychmiastowych potrzebach COVID-19, społeczność międzynarodowa nie może odkładać na później podjęcia kroków niezbędnych do ochrony przed przyszłymi zagrożeniami biologicznymi. Musi to obejmować uznanie, że choć naturalnie pojawiające się pandemie nadal stanowią poważne zagrożenie, to kolejna globalna katastrofa może być spowodowana celowym nadużyciem narzędzi współczesnej biologii lub
przez wypadek w laboratorium. Zasadniczo, wzmocnienie gotowości każdego narodu do sprostania tym wyzwaniom jest imperatywem humanitarnym, leżącym w zbiorowym interesie społeczności międzynarodowej. Nawet najlepiej przygotowane
narody pozostaną bezbronne tak długo, jak długo w krajach na całym świecie będą istniały znaczące luki w zakresie bezpieczeństwa biologicznego i gotowości na pandemię.
Jesteśmy tylko tak bezpieczni, jak nasze najsłabsze ogniwo.
Świat był świadkiem, jak globalne podróże, handel, urbanizacja i degradacja środowiska mogą przyczyniać się do powstawania i rozprzestrzeniania się zagrożeń chorobami zakaźnymi.
Jednak istnieje poważne ryzyko związane z prowadzeniem badań biologicznych i postępu technologicznego. Postępy w naukach biologicznych i biotechnologii, choć oferują ogromne potencjalne korzyści, stwarzają również możliwości przypadkowego
uwolnienia lub celowego nadużycia czynników biologicznych, które mogą wyrządzić równie duże lub większe szkody niż COVID-19. Przywódcy naukowi i polityczni muszą podjąć odważne działania w celu zabezpieczenia światowych badań i rozwoju w dziedzinie nauk biologicznych i biotechnologii, aby zagwarantować, że katastrofalne wypadki lub celowe nadużycia nie doprowadzą
do kolejnej globalnej pandemii.
Aby wzmocnić międzynarodowe możliwości reagowania na kolejną pandemię,
przywódcy krajowi i globalni muszą zbudować silniejsze zdolności w zakresie zdrowia publicznego i medycyny, które będą w stanie reagować na zdarzenia biologiczne o bardzo wysokiej konsekwencji - potencjalnie o rzędy wielkości poważniejsze niż te, których doświadczyliśmy w ciągu ostatnich dwóch lat. Nie możemy sobie pozwolić na reaktywność. Musimy stworzyć systemy zdrowia publicznego i opieki medycznej, które będą przewidywać, reagować energicznie i proaktywnie w obliczu niepewności - podejmując działania, które środowiska zajmujące się pomocą humanitarną i reagowaniem kryzysowym określają jako podejście "bez żalu".
Streszczenie
W marcu 2021 r. Inicjatywa na rzecz Zagrożeń Jądrowych (Nuclear Threat Initiative - NTI) współpracowała z Monachijską Konferencją Bezpieczeństwa (Munich Security Conference - MSC) w celu przeprowadzenia ćwiczeń dotyczących ograniczania zagrożeń biologicznych o wysokiej szkodliwości. Przeprowadzono wirtualnie ćwiczenie, przeanalizowano luki w krajowych i międzynarodowych strukturach bezpieczeństwa biologicznego i gotowości na wypadek pandemii oraz zbadano możliwości poprawy zdolności zapobiegania i reagowania na zdarzenia biologiczne o dużej konsekwencji. Wśród uczestników znalazło się 19 liderów wyższego szczebla i ekspertów z Afryki, obu Ameryk, Azji i Europy, którzy mają kilkudziesięcioletnie doświadczenie w dziedzinie zdrowia publicznego, przemysłu biotechnologicznego, bezpieczeństwa międzynarodowego i filantropii.
Scenariusz ćwiczeń przedstawiał śmiertelną, globalną pandemię z udziałem niezwykłego szczepu wirusa ospy małpiej
który pojawił się w fikcyjnym kraju Brinia i rozprzestrzenił się na całym świecie w ciągu 18 miesięcy.
Źródło: https://www.nti.org/
Ostatecznie okazało się, że początkowa epidemia została wywołana przez atak terrorystyczny z użyciem patogenu opracowanego w laboratorium o nieodpowiednich przepisach dotyczących bezpieczeństwa biologicznego i ochrony biologicznej oraz słabym nadzorze. Do końca
ćwiczenia fikcyjna pandemia spowodowała ponad trzy miliardy zachorowań i 270 milionów ofiar śmiertelnych na całym świecie.
Źródło: https://www.nti.org/
Akt 1
(rozgrywająca się 5 czerwca 2022 r. w czasie scenariusza) rozpoczyna się od niezwykłego wybuchu epidemii ospy małp w prowincji Brinia (populacja 250 milionów), z doniesieniami o 1421 przypadkach i czterech ofiarach śmiertelnych. Nie ma natychmiastowych dowodów międzynarodowego rozprzestrzeniania się choroby, ale epidemia ma miejsce podczas święta narodowego, w którym biorą udział mieszkańcy i międzynarodowych przybysze. Ponieważ małpia ospa nie występuje naturalnie w Brinii, lokalni i międzynarodowi eksperci uważają ten wybuch epidemii za niezwykły. Rząd briański z zadowoleniem przyjmuje międzynarodowe
i prosi WHO o wsparcie medyczne.
Sekwencjonowanie genomu próbek pobranych od pacjentów z ospą małpią ujawnia, że szczep w Brinii zawiera mutacje, które czynią go odpornym na istniejące szczepionki.
W dyskusji zastanawiano się, w jaki sposób system międzynarodowy jest przygotowany do analizowania wstępnych wskaźników
ryzyka pandemii i przekazywania odpowiednich ostrzeżeń.
Akt 2
(10 stycznia 2023 r.) następuje sześć miesięcy później, w tym czasie wirus rozprzestrzenił się do 83 krajów, w których odnotowano
70 milionów zgłoszonych przypadków, powodując ponad 1,3 miliona ofiar śmiertelnych.
Ponieważ nie są znane skuteczne terapie ani szczepionki, kraje musiały polegać głównie na interwencjach niefarmaceutycznych (NPI), aby złagodzić skutki pandemii.
Podkreślenie znacząco różne wyniki krajowe w zarządzaniu pandemią.
Niektóre rządy, w tym fikcyjna Republika Dranmy, natychmiast podjęły agresywne działania w celu spowolnienia rozprzestrzeniania się wirusa, zamykając masowe zgromadzenia, narzucając środki społeczne i wprowadzając mandaty na maski. Kraje te przeprowadziły również zakrojone na szeroką skalę testy i operacje śledzenia kontaktów oraz rozbudowały swoje systemy opieki zdrowotnej, aby sprostać przewidywanemu wzrostowi liczby zachorowań.
Dla kontrastu, scenariusz przedstawia inną grupę krajów, w tym fikcyjny Cardus, które za priorytet uznały utrzymanie otwartych gospodarek, podjęcie niewielkich lub żadnych działań w zakresie NPI oraz bagatelizowanie wirusa i jego potencjalnych skutków.
Kraje te doświadczyły znacznie gorszych wyników pod względem zachorowalności i śmiertelności (Ryc. 2) niż kraje, które zareagowały wcześnie na epidemię.
Dyskusja uczestników w Akcie 2 koncentrowała się na badaniu warunków, które powinny wywołać krajowe działania w odpowiedzi na pandemię oraz na omówieniu strategii i wyzwań związanych ze skalowaniem interwencji w zakresie zdrowia publicznego.
Akt 3
(10 maja 2023 r.) nastąpił 12 miesięcy po pierwszym wybuchu epidemii, z ponad 480 milionami zachorowań i 27 milionami ofiar śmiertelnych na całym świecie. Na tym etapie uczestnicy dowiadują się, że pandemia została wywołana przez regionalny atak bioterrorystyczny, który znacznie przekroczył cele sprawców.
Podsumowanie
Dyskusje prowadzone w trakcie ćwiczeń na stole przyniosły wiele cennych spostrzeżeń i kluczowych wniosków.
Co najważniejsze, uczestnicy ćwiczenia zgodzili się, że pomimo usprawnień wprowadzonych w wyniku globalnej reakcji na COVID-19, międzynarodowy system wykrywania pandemii, analizy, ostrzegania i reagowania jest zdecydowanie niewystarczający, aby sprostać obecnym i przewidywanym przyszłym wyzwaniom.
Wniosek 1:
Społeczność międzynarodowa potrzebuje solidniejszego, bardziej przejrzystego systemu wczesnego wykrywania, oceny i ostrzegania, który może szybko przekazywać użyteczne ostrzeżenia o zagrożeniach pandemicznych.
Uczestnicy ćwiczenia stwierdzili, że na świecie nadal brakuje spójnego systemu wykrywania i oceny pandemii, który byłby skuteczny w pełnym zakresie prawdopodobnych scenariuszy.
W tym ćwiczeniu scenariusz przedstawiał "najlepszy przypadek", w którym kraj pochodzenia w odpowiednim czasie zgłosił WHO to, co wiedział i z zadowoleniem przyjęło międzynarodowe dochodzenie. (czyż nie takie postępowanie zakłada tzw. trakta antypandemiczny WHO? - przyp.red.)
(...)
Zgodnie z obowiązującymi Międzynarodowymi Przepisami Zdrowotnymi (IHR 2005), WHO mogłaby być upoważniona do dostarczania państwom członkowskim bardziej szczegółowych ocen ryzyka. Jeden z uczestników zauważył, że formalne przestawienie WHO PHEIC na system stopniowany może wymagać zmiany IHR, co może stwarzać znaczące wyzwania polityczne.
(o propozycjach zmian w IHR i ryzyku jakie niosą pisaliśmy TUTAJ - przyp.red.)
Wniosek 2:
Rządy powinny zwiększyć gotowość poprzez opracowanie na poziomie krajowym planów reagowania na pandemię na poziomie krajowym, opartych na spójnym systemie "wyzwalaczy", które skłaniają do podjęcia działań wyprzedzających na zasadzie "zero ryzyka".
Uczestnicy ćwiczenia zgodzili się, że scenariusz ćwiczenia i szersze wnioski z globalnej reakcji na COVID-19 podkreślają potrzebę stworzenia krajowych planów reagowania z serią planistycznych "wyzwalaczy" lub warunków progowych, które zapewnią podjęcie działań wyprzedzających na wczesnym etapie potencjalnej pandemii.
Zarówno scenariusz ćwiczeń, jak i odpowiedź na epidemię COVID-19 pokazują, że wczesne działania rządów krajowych mają znaczący, pozytywny wpływ w zarządzaniu skutkami choroby. Ponieważ natura wykładniczego przenoszenia się choroby surowo karze nawet niewielkie opóźnienia, powolne reakcje rządów krajowych prowadzi do zwiększenia liczby przypadków, pogorszenia wskaźników śmiertelności, a potencjalnie nawet do załamania się systemu zdrowia publicznego i opieki medycznej.
Jeden z uczestników zauważył, że wyniki ćwiczenia były zgodne z wynikami poszczególnych krajów podczas reagowania na epidemię COVID-19; rządy, które wcześnie i energicznie zareagowały na ostrzeżenia przed pandemią, znacznie skuteczniej ochroniły swoje populacje.
Jak powszechnie wiadomo, wiele bogatszych krajów o silnych systemach zdrowia publicznego nie zareagowały proaktywnie i w porę, przez co ich wyniki były znacznie gorsze niż kraje mniej zamożne, ale reagujące bardziej aktywnie.
(niestety, nie zostały wskazane konkretne kraje i metody ich zarządzania pandemią - przyp.red.)
Co to jest "wyzwalacz"?
W krajowych planach reagowania na pandemię, konkretne środki gotowości będą "uruchamiane" w oparciu o czynniki związane z potencjalną dotkliwością epidemii, spodziewanymi opóźnieniami w zakresie świadomości sytuacyjnej i czasu potrzebnego na wdrożenie środków reagowania i zaobserwowanie rezultatów.
Uczestnicy podkreślili, że decydenci na poziomie krajowym muszą tworzyć plany oparte na wyzwalaniu, które podkreślają
"nie żałować" w kierunku wczesnego działania. Chociaż ryzyko fałszywych alarmów jest nieuniknione, uczestnicy uznali, że ryzyko opóźnienia ma o wiele większe konsekwencje. Działanie - argumentował jeden z uczestników - musi być "domyślną ścieżką", ponieważ "nie będzie można pozwolić sobie na luksus czekania na pewność".
(zatem będziemy się opierać na domniemaniu najgorszego scenariusza i wprowadzać jak największe obostrzenia, bez względu na konsekwencje gospodarcze etc. - takie działania, niestety, podejmowane w czasie tzw.pandemii COVID-19 - dzisiaj zbieramy ich tragiczne konsewkwencje... - przyp.red.)
Chociaż uruchamiane działania mogą się różnić w zależności od konkretnych potrzeb danego kraju, w większości przypadków cele są takie same: spowolnienie rozprzestrzeniania się choroby, aby zyskać na czasie i spłaszczyć krzywą epidemiologiczną, a jednocześnie wykorzystać ten czas na czas na rozbudowę systemów zdrowia publicznego i opieki medycznej, aby sprostać rosnącym obciążeniom i ratować życie.
NPI, takie jak nakaz noszenia masek i zaprzestanie masowych zgromadzeń zostały uznane za kluczowe dla zablokowania łańcuchów przenoszenia chorób.
Uczestnicy generalnie nie poparli ograniczeń w podróżowaniu, takich jak w postaci zamknięcia granic, ale uznali za cenne środki kontroli zdrowia podróżnych. (będziemy nieustannie monitorowani i śledzeni? - przyp.red.)
Ze względu na czas, jaki dają NPI, uczestnicy opowiadali się za zwiększeniem różnych możliwości. Najwyższym priorytetem jest wdrożenie testów na szeroką skalę i zwiększenie możliwości systemu opieki zdrowotnej w zakresie infrastruktury i personelu.
Ponadto kraje powinny zwiększyć produkcję szeregu kluczowych materiałów eksploatacyjnych, które w przeciwnym razie mogłyby spowodować wąskie gardła w operacjach reagowania, w tym masek, sprzęt ochrony osobistej dla pracowników służby zdrowia, odczynniki do badań, zbiorniki z tlenem i respiratory.
Wyzwalacze nie powinny ograniczać się tylko do działań; powinny także dotyczyć relacji instytucjonalnych.
Wielu uczestników podkreśliło, że proces podejmowania decyzji na poziomie całego rządu w odniesieniu do pandemii na poziomie krajowym musi być zaplanowany i przećwiczony jak najszybciej, przed kolejną pandemią.
Kilku uczestników twierdziło, że większość rządów krajowych ma zbyt wiele "silosów" decyzyjnych, które muszą być szybko zintegrowane. (oddanie decyzyjności w ręce WHO? - przyp.red.)
Skuteczna, oparta na idei "nie żałować", narodowa reakcja będzie wymagała wczesnego zaangażowania całego rządu, tak aby wewnętrzne przeszkody biurokratyczne nie spowodowały krytycznych opóźnień.
Wniosek 3:
Międzynarodowy system regulujący badania biologiczne podwójnego zastosowania nie jest ani przygotowany do spełnienia dzisiejszych wymogów bezpieczeństwa, ani nie jest gotowy na znacznie większe wyzwania w przyszłości.
Istnieje potrzeba w zakresie ograniczania ryzyka występują na wszystkich etapach cyklu życia badań i rozwoju w dziedzinie nauk biologicznych.
Uczestnicy ćwiczenia omówili znaczenie wzmocnienia bezpieczeństwa biologicznego dla badań i rozwoju w dziedzinie nauk biologicznych. Pojawiające się zagrożenia biologiczne związane z szybkim postępem technologicznym nie są nowe, ale
uczestnicy uznali, że pandemia COVID-19 spowodowała nasilenie tych zagrożeń. Zwrócili uwagę, że społeczność międzynarodowa powinna spodziewać się szybkiej ekspansji laboratoriów o wysokim stopniu zabezpieczenia (laboratoria poziomu bezpieczeństwa biologicznego 3 i 4), ponieważ wiele krajów rozszerza swoje możliwości w zakresie badań biologicznych i angażują się w badania o podwójnym zastosowaniu nad SARS-CoV-2 i innymi patogenami o potencjale pandemicznym.
Uczestnicy zgodzili się, że chociaż należy unikać ograniczania legalnych badań biologicznych, niezwykle ważne jest również
jest niezwykle ważne, aby wprowadzić do badań naukowych bardziej rygorystyczne środki bezpieczeństwa biologicznego i ochrony biologicznej.
Wniosek 4:
W wielu krajach na całym świecie brakuje obecnie środków finansowych na niezbędnych inwestycji krajowych w gotowość na wypadek pandemii.
Uczestnicy ćwiczenia dyskutowali o potrzebie znacznego zwiększenia międzynarodowego finansowania gotowości na wypadek pandemii.
Chociaż zgodzili się, że błędne wybory polityczne i błędy przywódcze przyczyniły się do słabych wyników krajowych w odpowiedzi na epidemię COVID-19, zgodzili się również, że inwestycje w gotowość przed pandemią są niezbędne.
Oceniając globalny krajobraz wydatków na zdrowie publiczne, jeden z uczestników podkreślił, że "próbowaliśmy zatrzymać tsunami za pomocą łyżeczki". Uczestnicy zauważyli, że wyzwanie związane z finansowaniem jest spotęgowane przez znaczące problemy związane z nierównością międzynarodową, uznając, że nie wszystkie kraje dysponują zasobami umożliwiającymi takie inwestycje. Ponieważ pandemie nie znają granic, uczestnicy zgodzili się, że brak zwiększenia gotowości gotowości we wszystkich krajach nieuchronnie spowoduje poważne ryzyko nawet dla najlepiej przygotowanych państw.
Uczestnicy podkreślili potrzebę stworzenia trwałego mechanizmu finansowania w celu poprawy gotowości na wypadek pandemii. Nowy mechanizm powinien zachęcać rządy krajów, otrzymujących pomoc, do opracowania priorytetów i planów budowania krajowych zdolności w zakresie gotowości na wypadek pandemii oraz do bieżącego budżetowania tych działań.
Uczestnicy opowiadali się za utworzeniem jednej puli środków finansowych z rzeczywistą władzą wykonawczą nad ich rozdysponowaniem. (władza w ręce WHO??? - przyp.red.)
Co najmniej jeden uczestnik podkreślił, że środki finansowe powinny pochodzić od większej społeczności globalnej niż z ograniczonej liczby krajów, które obecnie przekazują środki. Inny uczestnik zwrócił uwagę na rolę sektora prywatnego, zauważając, że wartość rynku szczepionek COVID przekroczy 150 mld USD w 2021 roku. Niewielki ułamek zysków reinwestowanych przez przemysł mógłby wiele zmienić.
Zalecenia
NTI opracowała następujące zalecenia w oparciu o kluczowe wnioski z ćwiczenia, omówione powyżej. Zalecenia te zostały opracowane po zakończeniu ćwiczenia i nie muszą odzwierciedlać poglądów uczestników.
1. Wzmocnienie międzynarodowych systemów oceny ryzyka pandemii, wydawania ostrzeżeń i badania przyczyn wybuchów epidemii.
2. Opracowanie i wprowadzenie na poziomie krajowym czynników wyzwalających wczesne, proaktywne reagowanie na pandemię reagowania na pandemię.
Sukces w zapobieganiu lub łagodzeniu skutków przyszłych pandemii będzie zależał przede wszystkim od działań na szczeblu
poziomie krajowym. Chociaż instytucje międzynarodowe mogą w porę ostrzegać, doradzać i koordynować działania,
suwerenność narodowa oznacza, że wybory dokonywane przez poszczególne narody mogą mieć najbardziej decydujący wpływ - zarówno pozytywny, jak i negatywny (zapewne w zależności od wczesnego nasilenia restrykcji, co wyraźnie się zaleca - przyp.red.).
Co więcej, znaczne zróżnicowanie skuteczności krajowych odpowiedzi na COVID-19 pokazuje, że same możliwości w zakresie zdrowia publicznego i medycyny nie są dobrym przewidywania skuteczności reagowania na pandemię. Głównym czynnikiem, który decyduje o tym, jak kraje radzą sobie z COVID-19, jest wczesne podjęcie zdecydowanych działań.
dzięki któremu kraje najskuteczniej radziły sobie z ogniskami COVID-19.
Rządy krajowe muszą przyjąć podejście "no-regrets" ("bez żalu") do reagowania na pandemię,
podejmując działania wyprzedzające - w przeciwieństwie do reagowania na rosnącą liczbę przypadków i śmiertelność, które są wskaźnikami opóźnionymi.
- Mówiąc wprost, rządy krajowe i ich przywódcy muszą skłaniać się ku wczesnym działaniom.
Zdając sobie sprawę, że świadomość sytuacyjna zagrożeń pandemicznych nie nadąża za rzeczywistością w terenie, przywódcy krajowi nie mogą czekać z podjęciem działań, aż liczba przypadków zachorowań lub ofiar śmiertelnych wzrośnie.
Jeśli istnieje duże prawdopodobieństwo, że epidemia może przekształcić się w pandemię, przywódcy krajowi powinni
zwiększyć wysiłki i możliwości reagowania.
Aby ułatwić podjęcie działań wyprzedzających na zasadzie "no regrets", rządy krajowe powinny opracować plany na szczeblu krajowym, które będą zawierały "wyzwalacze". (...) Wyzwolone działania powinny obejmować szereg NPI, w tym proaktywne zachowanie dystansu społecznego i wytyczne dotyczące noszenia masek; testy na dużą skalę i śledzenie kontaktów;
produkcję na dużą skalę środków ochrony indywidualnej i sprzętu medycznego; zwiększenie puli personelu medycznego
i przestrzeni do leczenia pacjentów, a także kompleksowe informowanie o ryzyku. (w czasie tzw. pandemii Covid-19 - zastosowano wszystkie te elementy - doświadczyliśmy jak wiele szkód one przyniosły... - przyp.red.) (...)
- WHO powinna wydać wytyczne, które zachęcą lub zobowiążą rządy krajowe do opracowania wyzwalaczy reagowania na pandemię na poziomie krajowym, które są niezależne od patogenów i skalują się na wielu poziomach przy wzrastającym ryzyku pandemii.
3. Powołanie międzynarodowej jednostki zajmującej się ograniczaniem pojawiających się zagrożeń biologicznych związanych z szybkim postępem technologicznym.
Postępy w naukach biologicznych stanowią istotną obietnicę na przyszłość, ale stwarzają również ryzyko wypadków lub celowego
niewłaściwego użycia. Pomimo tych obaw, żaden podmiot międzynarodowy nie posiada specjalnego mandatu do wzmocnienia bezpieczeństwa biologicznego i zarządzania naukami biologicznymi oraz ograniczania pojawiających się zagrożeń biologicznych związanych z postępem technologicznym.
Społeczność międzynarodowa powinna powołać podmiot zajmujący się ograniczaniem ryzyka katastrof spowodowanych wypadkami lub celowymi nadużyciami w dziedzinie nauk biologicznych i biotechnologii.
- Agencja ONZ lub wiarygodna instytucja pozarządowa powinna współpracować z ekspertami z dziedziny naukowych, filantropijnych, bezpieczeństwa i zdrowia publicznego, aby stworzyć międzynarodową jednostkę zajmującej się identyfikacją i ograniczaniem pojawiających się zagrożeń biologicznych związanych z postępem technologicznym.
- Zadaniem tej jednostki powinno być wzmocnienie globalnych norm bezpieczeństwa biologicznego oraz opracowanie narzędzi i
i zachęt wspierających ich przestrzeganie.
- Podmiot ten powinien być sprawny, innowacyjny i mieć możliwość współpracy z różnymi zainteresowanymi stronami, w tym w tym z przemysłem, środowiskiem akademickim i rządami, aby nadążać za szybkim postępem nauk biologicznych i
szybko opracowywać skuteczne metody przeciwdziałania pojawiającym się zagrożeniom. Powinien on działać w ścisłej koordynacji
z Konwencją o zakazie broni biologicznej, WHO i innymi instytucjami międzynarodowymi.
4. Opracowanie katalitycznego funduszu na rzecz globalnego bezpieczeństwa zdrowotnego w celu przyspieszenia gotowości na wypadek pandemii w krajach na całym świecie.
Pandemia COVID-19 pogłębiła nierówności w zakresie międzynarodowej gotowości na wypadek pandemii.
Przed pandemią eksperci oceniali lukę w finansowaniu gotowości dla krajów o niskim i średnio-niskim dochodzie na około 4,5 miliarda USD rocznie; od tamtego czasu luka ta tylko się powiększyła.
Panel Wysokiego Szczebla G20 stwierdził, że rządy muszą przeznaczyć co najmniej 75 mld USD w ciągu najbliższych pięciu lat na finansowanie zapobiegania pandemii i gotowości na jej wystąpienie. Nowy, katalityczny mechanizm finansowy, który jest w stanie zgromadzić środków z wielu różnych źródeł przekształciłby światowy system, kierując zasoby i uwagę na kraje, które najbardziej ich potrzebują, oraz zlikwidowałby krytyczne luki w globalnej strukturze bezpieczeństwa zdrowotnego.
Przywódcy krajowi, banki rozwoju, darczyńcy filantropijni i sektor prywatny (finansowanie przez darczyńców oraz sektor prywatny może doprowadzić do wielu nadużyć, czego mogliśmy już doświadczyć w minionych latach - przyp.red.) powinni ustanowić nowy mechanizm finansowania w celu wzmocnienia globalnego bezpieczeństwa zdrowotnego i gotowości na wypadek pandemii.
5. Ustanowienie solidnego międzynarodowego procesu mającego na celu sprostanie wyzwaniom związanym z odpornością łańcucha dostaw.
Jak podkreślali uczestnicy ćwiczeń, pandemia COVID ujawniła znaczące słabości w globalnych łańcuchach dostaw krytycznych materiałów medycznych i materiałów dla zdrowia publicznego. Solidne systemy zapewniające dostępność PPE, materiałów do badań i sprzętu biomedycznego stanowią międzynarodowe dobro publiczne, które będzie miało decydujące znaczenie
dla reagowania na przyszłe pandemie. Osiągnięcie tego celu będzie wymagało energicznego, ukierunkowanego planowania i
i koordynacji, które muszą mieć miejsce jeszcze przed wystąpieniem pilnej potrzeby.
Opracowała: lek.Ewelina Gierszewska
Nietrudno zauważyć, że mamy do czynienia z przysłowiową powtórką z rozrywki, chociaż trudno to nazwać rozrywką.
W październiku 2019 miało miejsce spotkanie Event 201, na którym omawiano scenariusz, który okazał się mniej lub bardziej zrealizowanym w rzeczywistości w czasie tzw.pandemii Covid-19, kilka - kilkanaście tygodni po tym spotkaniu pojawił się bowiem "nowy" wirus SARS-Cov2.
W listopadzie 2021 opracowano/analizowano powyższy scenariusz... Kilka miesięcy później zawitał w przestrzeni - również medialnej - wirus małpiej ospy... Scenariusz znamy. Konsekwencje realizowania scenariuszy doświadczyliśmy na własnej skórze. Przyszłość leży w naszych rękach.
Na kolejne pandemie również są opracowane scenariusze - na lata 2025 - 2028 przewidziano pandemię wirusa SPARS: https://www.centerforhealthsecurity.org/our-work/Center-projects/completed-projects/spars-pandemic-scenario.html
