UDOSTĘPNIJ ARTYKUŁ Z GRAFIKĄ:

Po przeanalizowaniu dokumentu - ze względu na jego treść niosącą niekorzystne i bardzo ryzykowne zapisy - wystosowaliśmy do Ministerstwa Zdrowia, Premiera RP, sejmowej komisji zdrowia oraz Biura WHO w Polsce (WHO Country Office in Poland) pismo przedstawiające nasze stanowisko - treść pisma TUTAJ.

Mec. Katarzyna Tarawa-Gwóźdź wystosowała do powyższych instytucji SPRZECIW SPOŁECZNY - wezwanie do odrzucenia proponowanych zmian - jego treść TUTAJ.

Obecnie jesteśmy w trakcie rozsyłania obu pism do posłów i senatorów RP.

Poniżej przedstawiamy tłumaczenie proponowanych przez USA poprawek:

Proponowane przez USA zmiany do Międzynarodowych przepisów zdrowotnych (2005)
Artykuły 5, 6, 9, 10, 11, 12, 13, 15, 18, 48, 49, 53, 59

Wyjaśnienie zmian: Proponowany nowy tekst jest zaznaczony pogrubionym podkreśleniem, a proponowane skreślenia istniejącego tekstu zaznaczono przekreśleniem. Pozostały tekst pozostaje bez zmian.

Artykuł 5: Nadzór

1. Każde Państwo-Strona rozwinie, wzmocni i utrzyma, tak szybko jak to możliwe, lecz nie później niż pięć lat od wejścia w życie niniejszych przepisów w stosunku do tego Państwa-Strony, zdolność do wykrywania, oceny powiadamiania i zgłaszania zdarzeń zgodnie z niniejszymi przepisami, jak określono w załączniku 1 (Annex 1). Zdolność ta będzie poddawana okresowym przeglądom w ramach mechanizmu powszechnego okresowego przeglądu zdrowia. Jeśli taki przegląd wskaże ograniczenia zasobów i inne wyzwania związane z osiągnięciem tych zdolności, WHO i jej Biura Regionalne, na wniosek Państwa-Strony, zapewnią lub ułatwią wsparcie techniczne i pomogą w mobilizacji środków finansowych w celu rozwinięcia, wzmocnienia i utrzymania takich zdolności.

Nowe 5. WHO opracuje kryteria wczesnego ostrzegania w celu oceny i stopniowej aktualizacji
krajowego, regionalnego lub globalnego ryzyka, jakie stwarza zdarzenie o nieznanych przyczynach lub źródłach, oraz przekazuje tę ocenę ryzyka Państwom-Stronom zgodnie z art. 11 i 45, w stosownych przypadkach.
Ocena ryzyka wskazuje, w oparciu o najlepszą dostępną wiedzę, poziom ryzyka potencjalnego rozprzestrzeniania się i ryzyka potencjalnego poważnego wpływu na zdrowie publiczne, w oparciu o ocenę zakaźności i ciężkości choroby.

Artykuł 6: Powiadamianie

1. Każde Państwo-Strona dokona oceny zdarzeń mających miejsce na jego terytorium przy użyciu instrumentu decyzyjnego w załączniku 2 (Annex 2) w ciągu 48 godzin od otrzymania odpowiednich informacji od Krajowego Głównego Punktu IHR. Każde Państwo-Strona powiadamia WHO, najbardziej skutecznymi dostępnymi środkami łączności, za pośrednictwem Krajowego Głównego Punktu IHR, w ciągu 24 godzin od otrzymania informacji o stanie zdrowia publicznego, o wszystkich zdarzeniach, które mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym na jego terytorium, zgodnie zgodnie z instrumentem decyzyjnym, jak również o wszelkich środkach zdrowotnych wdrożonych w odpowiedzi na te zdarzenia.

Jeżeli powiadomienie otrzymane przez WHO obejmuje kompetencje Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej (IAEA), Organizacji ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO), Światowej Organizacji ds. Zdrowia Zwierząt (OIE), Programu Środowiskowego ONZ (UNEP) lub innych odpowiednich podmiotów, WHO niezwłocznie powiadamia IAEA odpowiednie jednostki.

2.Po dokonaniu powiadomienia Państwo-Strona nadal przekazuje WHO za pomocą najskuteczniejszych dostępnych środków łączności, terminowe, dokładne i wystarczająco szczegółowe informacje dotyczące zdrowia publicznego dostępne informacje dotyczące zgłoszonego zdarzenia, w tym, jeśli to możliwe, dane dotyczące sekwencji genetycznych, definicje przypadków, wyniki badań laboratoryjnych, źródło i rodzaj zagrożenia, liczbę przypadków i zgonów, wpływające na rozprzestrzenianie się choroby oraz zastosowane środki zdrowotne; oraz w razie potrzeby zgłaszać trudności, jakie napotkano, oraz wsparcie potrzebne do reagowania na potencjalne zagrożenie zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym.

Artykuł 9: Inne Raporty

1. WHO może wziąć pod uwagę raporty ze źródeł innych niż zgłoszenia lub konsultacje oraz

ocenia te zgłoszenia zgodnie z ustalonymi zasadami epidemiologicznymi, a następnie przekazuje

informacje o zdarzeniu Państwu-Stronie, na którego terytorium zdarzenie to rzekomo wystąpiło. Przed podjęciem jakichkolwiek działań na podstawie takich zgłoszeń, WHO konsultuje się z Państwem-Stroną, na którego terytorium zdarzenie rzekomo wystąpiło, i próbuje uzyskać weryfikację od Państwa-Strony, na którego terytorium zdarzenie rzekomo miało miejsce, zgodnie z procedurą określoną w art. 10. W tym celu WHO udostępnia otrzymane informacje Państwom-Stronom i tylko w należycie uzasadnionych przypadkach WHO może zachować poufność źródła. Informacje te będą wykorzystywane zgodnie z procedurą określoną w artykule 11.

Artykuł 10: Weryfikacja

1. W ciągu 24 godzin od otrzymania informacji, WHO zwraca się, zgodnie z artykułem 9,

o weryfikację od Państwa-Strony raportów pochodzących ze źródeł innych niż powiadomienia lub konsultacje o zdarzeniach, które mogą stanowić zagrożenie zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym, rzekomo występujące na terytorium tego państwa. W takich przypadkach WHO informuje zainteresowane Państwo-Stronę o raportach, które zamierza zweryfikować.

2. Zgodnie z powyższym ustępem i z art. 9 każde Państwo-Strona, na wniosek WHO, weryfikuje i dostarcza:

a) w ciągu 24 godzin wstępną odpowiedź na wniosek WHO lub potwierdzenie jego przyjęcia;

b) w ciągu 24 godzin, dostępne informacje dotyczące zdrowia publicznego na temat statusu zdarzeń, o których mowa we wniosku WHO; oraz

c) informacje dla WHO w kontekście oceny na mocy art. 6, w tym odpowiednie informacje opisane w ust. 1 i 2 tego artykułu.

3. Jeżeli WHO otrzyma informację o zdarzeniu, które może stanowić zagrożenie zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym, w ciągu 24 godzin zaproponuje współpracę z danym Państwem-Stroną w zakresie oceny możliwości rozprzestrzeniania się choroby na skalę międzynarodową, możliwych zakłóceń w ruchu międzynarodowym oraz adekwatności środków kontroli.

Działania takie mogą obejmować współpracę z innymi organizacjami ustalającymi standardy oraz ofertę zmobilizowania pomocy międzynarodowej w celu wsparcia władz krajowych w przeprowadzaniu i koordynowaniu ocen na miejscu.

3.bis W ciągu 24 godzin od otrzymania propozycji współpracy ze strony WHO, Państwo Strona może zażądać dodatkowych informacji na jej uzasadnienie. WHO dostarcza takie informacje w ciągu 24 godzin. Po upływie 48 godzin od złożenia przez WHO wstępnej oferty współpracy, brak przyjęcia oferty współpracy przez Państwo-Stronę stanowi jej odrzucenie dla celów dzielenia się dostępnymi informacjami z Państwami-Stronami na podstawie ust. 4 niniejszej sekcji.

4. Jeżeli Państwo-Strona nie przyjmie propozycji współpracy w ciągu 48 godzin, WHO powinno może, jeżeli jest to uzasadnione skalą zagrożenia zdrowia publicznego, natychmiast podzielić się z innymi Państwami-Stronami dostępnymi jej informacjami, zachęcając jednocześnie Państwo-Stronę do przyjęcia oferty współpracy złożonej przez WHO, biorąc pod uwagę stanowisko zainteresowanego Państwa-Strony.

Artykuł 11: Udostępnianie informacji przez WHO

1. Z zastrzeżeniem ust. 2 niniejszego artykułu, WHO przesyła wszystkim Państwom-Stronom oraz, w stosownych przypadkach, właściwym organizacjom międzyrządowym, tak szybko jak to możliwe i przy użyciu najskuteczniejszych dostępnych środków, z zachowaniem poufności, takie informacje dotyczące zdrowia publicznego, które otrzymała na mocy artykułów 5-10 włącznie, lub które są dostępne w domenie publicznej, a które są niezbędne, aby umożliwić Państwom-Stronom reagowanie na zagrożenie dla zdrowia publicznego. WHO przekazuje innym Państwom-Stronom informacje, które mogą im pomóc w zapobieganiu podobnym zdarzeniom.

2. WHO wykorzystuje informacje otrzymane na podstawie art. 6, i 8 i art. 9 ust. 2 do

weryfikacji, oceny i wspomagania na mocy niniejszego regulaminu i, o ile nie uzgodniono inaczej

z Państwami-Stronami, o których mowa w tych przepisach, nie udostępnia tych informacji te informacje na zasadach ogólnych innym Państwom-Stronom, jeżeli do czasu, gdy:

a) zdarzenie zostało uznane za zagrożenie zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym zgodnie z art. 12; lub

b) informacje świadczące o międzynarodowym rozprzestrzenianiu się zakażenia lub skażenia zostały

potwierdzone przez WHO zgodnie z ustalonymi zasadami epidemiologicznymi; lub

c) istnieją dowody na to, że:

c i)prawdopodobieństwo powodzenia środków kontroli rozprzestrzeniania się choroby na skalę międzynarodową jest niewielkie z uwagi na charakter skażenia, czynnika chorobotwórczego, wektora lub rezerwuaru; lub

c ii)Państwo Strona nie posiada wystarczających możliwości operacyjnych do przeprowadzenia niezbędnych działań w celu zapobieżenia dalszemu rozprzestrzenianiu się choroby; lub

c iii) charakter i zakres międzynarodowego przemieszczania się podróżnych, bagażu, ładunku,

pojemników, transportów, towarów lub paczek pocztowych, które mogą być dotknięte zakażeniem lub skażenie wymaga natychmiastowego zastosowania międzynarodowych środków kontroli; lub

d) WHO stwierdza, że konieczne jest udostępnienie takich informacji innym Państwom-Stronom w celu dokonania świadomej i terminowej oceny ryzyka.

3. WHO informuje konsultuje z Państwo-Stronę, na którego terytorium ma miejsce zdarzenie, o swoim zamiarze udostępnienia informacji na mocy niniejszego artykułu.

4. Jeżeli informacje otrzymane przez WHO na podstawie ust. 2 niniejszego artykułu są udostępniane państwom Stronom zgodnie z niniejszym Regulaminem, WHO udostępnia je publicznie, jeżeli inne informacje dotyczące tego samego zdarzenia zostały już udostępnione publicznie i istnieje potrzeba rozpowszechniania wiarygodnych i niezależnych informacji.

NOWE 5. WHO składa Zgromadzeniu Zdrowia coroczne sprawozdanie ze wszystkich działań prowadzonych na podstawie niniejszego artykułu, w tym przypadki dzielenia się informacjami, które nie zostały zweryfikowane przez Państwo-Stronę, na którego terytorium ma lub rzekomo ma miejsce zdarzenie, które może stanowić zagrożenie zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym, z Państwami-Stronami za pośrednictwem systemów ostrzegania.

Artykuł 12: Stwierdzenie stanu zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym, stanu zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu regionalnym lub przejściowego ostrzeżenia zdrowotnego

1. Dyrektor Generalny ustala, na podstawie informacji otrzymanych, w szczególności od

Państwa-Strony, na którego terytorium zdarzenie ma miejsce, czy zdarzenie stanowi zagrożenie dla

zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym, zgodnie z kryteriami i procedurą określonymi w niniejszym Regulaminie.

2. Jeżeli Dyrektor Generalny uzna, na podstawie oceny dokonanej zgodnie z niniejszym Regulaminem, że ma miejsce potencjalne lub rzeczywiste zagrożenie zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym, Dyrektor Generalny powiadamia wszystkie Państwa-Strony i stara się przeprowadzić konsultacje z Państwem-Stroną, na którego terytorium wystąpiło zdarzenie

w odniesieniu do tego wstępnego ustalenia i może, zgodnie z procedurą określoną w artykule 49, zwrócić się o opinię do Komitetu ustanowionego na mocy artykułu 48 (zwanego dalej "Komitetem ds. Sytuacji Nadzwyczajnych"). Jeżeli Dyrektor Generalny stwierdzi, a Państwo-Strona zgodzi się co do tego, że dane zdarzenie stanowi zagrożenie zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym, Dyrektor Generalny, zgodnie z procedurą określoną w artykule 49, zwraca się o opinię Komitetu ustanowionego na mocy art. 48 (zwanego dalej "Komitetem/u ds. Sytuacji Nadzwyczajnych") w sprawie odpowiednich zaleceń tymczasowych.

3. Jeśli po konsultacjach, o których mowa w ust. 2 powyżej, Dyrektor Generalny i Państwo Strona,

na którego terytorium zdarzenie wystąpiło, nie osiągną w ciągu 48 godzin konsensusu co do tego, czy zdarzenie stanowi zagrożenie zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym, dokonuje się ustalenia zgodnie z procedurą określoną w art. 49.

4. Przy określaniu, czy dane zdarzenie stanowi zagrożenie zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym, Dyrektor Generalny bierze pod uwagę:

a) Informacje przekazane przez Państwo-Stronę, przez inne Państwa-Strony, dostępne w domenie publicznej lub dostępne w inny sposób na mocy artykułów 5-10;

b) Instrument decyzyjny zawarty w załączniku 2 (Annex 2);

c) Poradę Komitetu ds. Sytuacji Nadzwyczajnych

d) Podstawy naukowe, a także dostępne dowody naukowe i inne istotne informacje; oraz

e) Ocenę ryzyka dla zdrowia ludzkiego, ryzyka międzynarodowego rozprzestrzeniania się chorób oraz

ryzyka zakłóceń w ruchu międzynarodowym.

5. Jeżeli Dyrektor Generalny, po konsultacjach z Komitetem ds. Sytuacji Nadzwyczajnych oraz odpowiednimiPaństwami-Stronami, na którego terytorium wystąpiło zagrożenie zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym, uzna, że sytuacja zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym została zakończona, Dyrektor Generalny podejmuje decyzję zgodnie z procedurą określoną w artykule 49.

NOWE 6. W przypadku gdy dane zdarzenie nie zostało uznane za spełniające kryteria sytuacji zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym, ale Dyrektor Generalny stwierdził, że wymaga ono zwiększonej świadomości międzynarodowej i potencjalnej międzynarodowej reakcji w zakresie zdrowia publicznego, Dyrektor Generalny, na podstawie otrzymanych informacji, może w dowolnym czasie podjąć decyzję o wystosowaniu do Państw-Stron przejściowego ostrzeżenia o zagrożeniu zdrowia publicznego i może zasięgnąć opinii Komitetu do spraw Sytuacji Nadzwyczajnych w sposób zgodny z procedurą określoną w art. 49.

NOWE 7. Dyrektor regionalny może stwierdzić, że dane zdarzenie stanowi zagrożenie dla zdrowia publicznego o zasięgu regionalnym i przekazać odpowiednie wytyczne Państwom-Stronom w regionie przed lub po powiadomieniu o zdarzeniu, które może stanowić zagrożenie zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym, Dyrektora Generalnego, który informuje wszystkie Państwa-Strony.

Artykuł 13: Public health response

3. Na wniosek Państwa-Strony WHO współpracuje oferuje pomoc Państwu-Stronie w reagowaniu na zagrożenia zdrowia publicznego i inne zdarzenia, zapewniając wskazówki i pomoc techniczną oraz oceniając skuteczność stosowanych środków kontroli, w tym, w razie potrzeby, mobilizując międzynarodowe zespoły ekspertów do pomocy na miejscu. Państwo-Strona przyjmuje lub odrzuca taką ofertę pomocy w ciągu 48 godzin, a w przypadku odrzucenia takiej oferty przedstawia WHO uzasadnienie odrzucenia, którym WHO dzieli się z innymi Państwami-Stronami.

4. Jeżeli WHO, w konsultacji z zainteresowanymi Państwami-Stronami, zgodnie z art. 12, stwierdzi, ma miejsce zagrożenie zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym, może ma zaoferować, w uzupełnieniu do wsparcia wskazanego w ust. 3 niniejszego artykułu, dalszą pomoc dla Państwa Strony, w tym ocenę dotkliwości międzynarodowego zagrożenia oraz adekwatności środków kontroli. Taka współpraca może obejmować ofertę zmobilizowania pomocy międzynarodowej w celu wsparcia organów krajowych w przeprowadzeniu i koordynacji kontroli na miejscu. Na wniosek Państwa Strony, WHO dostarcza informacji na poparcie takiej oferty. Państwo-Strona przyjmuje lub odrzuca taką ofertę pomocy w ciągu 48 godzin i, w przypadku odrzucenia takiej oferty, przedstawia WHO uzasadnienie odmowy, które WHO przekazuje innym Państwom-Stronom. Jeżeli chodzi o oceny na miejscu, zgodnie z prawem krajowym Państwo Strona podejmuje racjonalne wysiłki w celu ułatwienia krótkoterminowego dostępu do odpowiednich obiektów; w przypadku odmowy Państwo Strona ma podać uzasadnienie odmowy dostępu.

Artykuł 15: Zalecenia tymczasowe

2. Zalecenia tymczasowe mogą obejmować powołanie zespołów ekspertów, a także środki w zakresie ochrony zdrowia, które mają być wdrożone przez Państwo-Stronę doświadczające sytuacji zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym lub przez inne Państwa-Strony, dotyczące osób, bagażu, ładunku, kontenerów, przenośników, towarów i/lub paczek pocztowych w celu zapobieżenia lub ograniczenia międzynarodowego rozprzestrzeniania się choroby oraz uniknięcia niepotrzebnych zakłóceń w ruchu międzynarodowym.

Artykuł 18: Zalecenia dotyczące osób, bagażu, ładunku, kontenerów, środków transportu,

towarów i paczek pocztowych

NOWE 3: Przy opracowywaniu zaleceń tymczasowych Dyrektor Generalny konsultuje się z

właściwymi agencjami międzynarodowymi, takimi jak ICAO, IMO i WTO, w celu uniknięcia niepotrzebnych zakłóceń w międzynarodowym podróżowaniu i handlu, stosownie do sytuacji. Ponadto, zalecenia tymczasowe powinny umożliwiać odpowiednie wyłączenie pracowników podstawowej opieki zdrowotnej oraz niezbędnych produktów i materiałów medycznych z ograniczeń dotyczących podróży i handlu.

NOWE 4: Wdrażając środki w zakresie ochrony zdrowia na mocy niniejszych przepisów, w tym art. 43, Państwa-Strony podejmują uzasadnione wysiłki, biorąc pod uwagę odpowiednie prawo międzynarodowe, w celu zapewnienia, że:

a) Istnieją plany awaryjne gwarantujące, ułatwienie przepływu pracowników służby zdrowia i łańcuchów dostaw w sytuacji zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym;

b) Ograniczenia w podróżowaniu nie utrudniają nadmiernie przemieszczania się pracowników służby zdrowia niezbędnych do reagowania w zakresie zdrowia publicznego;

c) Ograniczenia w handlu przewidują ochronę łańcuchów dostaw w zakresie wytwarzania i

transportu podstawowych produktów i materiałów medycznych; oraz

d) Repatriacja podróżnych odbywa się w odpowiednim czasie, z uwzględnieniem opartych na dowodach środków zapobiegających rozprzestrzenianiu się chorób.

Artykuł 48: Zakres uprawnień i struktura

2. Komitet ds. Sytuacji Nadzwyczajnych składa się z ekspertów wybranych przez Dyrektora Generalnego z Rejestru Ekspertów IHR oraz, w razie potrzeby, z innych eksperckich paneli doradczych Organizacji, a także z Dyrektorów Regionalnych z każdego regionu dotkniętego problemem. Dyrektor Generalny określa czas trwania członkostwa, mając na uwadze zapewnienie ciągłości w rozpatrywaniu konkretnego zdarzenia i jego konsekwencji. Dyrektor Generalny wybiera członków Komitetu ds. Sytuacji Nadzwyczajnych na podstawie wiedzy fachowej i doświadczenia wymaganego na danej sesji oraz z należytym uwzględnieniem zasad sprawiedliwej reprezentacji pod względem wieku, płci i położenia geograficznego, a także wymaga przeszkolenia w zakresie niniejszego Regulaminu

przed wzięciem udziału w posiedzeniu. Przynajmniej jeden członek Komitetu ds. Sytuacji Nadzwyczajnych powinien być ekspertem wyznaczonym przez Państwo-Stronę W skład Komitetu ds. Sytuacji Nadzwyczajnych powinien wchodzić co najmniej jeden ekspert wyznaczony przez Państwo-Stronę, na którego terytorium zaistniało zdarzenie, jak również eksperci wyznaczeni przez inne dotknięte Państwa-Strony. Dla celów artykułów 48 i 49 "Państwo-Strona dotknięte zdarzeniem" oznacza Państwo-Stronę znajdujące się w pobliżu geograficznym lub w inny sposób, na które dane zdarzenie ma wpływ.

Artykuł 49: Procedura

3.bis. Jeżeli Komisja Nadzwyczajna nie jest jednomyślna w swoich ustaleniach, każdy członek ma prawo do wyrażenia swojej odmiennej opinii zawodowej w sprawozdaniu indywidualnym lub grupowym, zawierającym uzasadnienie odmiennej opinii i stanowiącym część sprawozdania Komisji ds. Sytuacji Nadzwyczajnych.

3. ter. Skład Komisji Nadzwyczajnej i jej pełne sprawozdania są udostępniane Państwom Członkowskim.

4. Dyrektor Generalny zwraca się do dotkniętych zagrożeniem Państw-Stron, w tym do Państwa-Strony, na którego terytorium zaistniało zdarzenie, o przedstawienie swojej swoich opinii Komitetowi ds. Sytuacji Nadzwyczajnych. W tym celu Dyrektor Generalny powiadamia je Państwa-Strony o terminach i porządku obrad posiedzenia Komitetu ds. Sytuacji Nadzwyczajnych z takim wyprzedzeniem, z jakim jest to konieczne. Jednak, dane Państwo-Strona, na którego terytorium ma miejsce zdarzenie, nie może ubiegać się o odroczenie posiedzenia Komitetu Nadzwyczajnego, w celu przedstawienia na nim swojego stanowiska.

…

7. Dotknięte Państwa-Strony, na których terytorium wystąpiło dane zdarzenie, mogą zaproponować Dyrektorowi Generalnemu zakończenie sytuacji zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym i/lub wydanie zaleceń tymczasowych oraz przedstawić taką propozycję Komitetowi ds.Sytuacji Nadzwyczajnych.

NOWE Rozdział IV (artykuł 53 bis-quater): Komitet ds. Przestrzegania Przepisów

53 bis: Zakres uprawnień i struktura

1. Państwa-Strony ustanowią Komitet ds. Przestrzegania Przepisów, który będzie odpowiedzialny za:

a) Rozpatrywanie informacji przedkładanych przez WHO i Państwa-Strony dotyczących przestrzegania obowiązków wynikających z niniejszego Regulaminu;

b) Monitorowanie, doradzanie i/lub ułatwianie pomocy w sprawach związanych z przestrzeganiem przepisów, mając na względzie pomoc Państwom-Stronom w wypełnianiu zobowiązań wynikających z niniejszych przepisów Regulaminu;

c) Propagowanie przestrzegania przepisów poprzez rozwiązywanie zgłaszanych przez państwa strony problemów dotyczących wdrażania i przestrzegania zobowiązań wynikających z niniejszych rozporządzeń; oraz

d) Składanie rocznego raportu do każdego Zgromadzenia Zdrowia z opisem:

i) Pracy Komitetu ds. Przestrzegania Przepisów w okresie sprawozdawczym;

ii) Wątpliwości dotyczących nieprzestrzegania przepisów w okresie sprawozdawczym; oraz

iii) Wszelkich wniosków i zaleceń Komitetu

2. Komitet ds. Przestrzegania Przepisów jest uprawniony do:

a) Zażądania dalszych informacji na temat rozpatrywanych przez siebie spraw;

b) Podejmowania, za zgodą któregokolwiek z zainteresowanych Państw-Stron, gromadzenia informacji na terytorium tego Państwa-Strony;

c) Rozważania wszelkich istotnych informacji, które są jej przekazywane;

d) Korzystania z usług ekspertów i doradców, w tym przedstawicieli organizacji pozarządowych lub

członków społeczeństwa, stosownie do potrzeb; oraz

e) Przedstawiania zainteresowanemu Państwu-Stronie i/lub WHO zaleceń dotyczących tego, jak

Państwo-Strona może poprawić przestrzeganie przepisów oraz zalecaną pomoc techniczną i

wsparcie finansowe.

3. Członków Komitetu ds. Przestrzegania Przepisów wyznaczają Państwa-Strony z każdego Regionu; w skład Komitetu wchodzi po sześciu ekspertów rządowych z każdego Regionu. Komitet ds. Przestrzegania Przepisów jest powoływany na czteroletnie kadencje i zbiera się trzy razy w roku.

53 ter Prowadzenie spraw

1. Komitet ds. Przestrzegania Przepisów stara się formułować swoje zalecenia na podstawie

konsensusu.

2. Komitet ds. Przestrzegania Przepisów może zwrócić się do Dyrektora Generalnego o zaproszenie przedstawicieli Organizacji Narodów Zjednoczonych i jej wyspecjalizowanych agencji oraz innych właściwych organizacji międzyrządowych lub organizacji pozarządowych utrzymujących oficjalne stosunki z WHO, o wyznaczenie przedstawicieli do udziału w sesjach Komitetu, jeśli jest to konieczne dla rozwiązania rozpatrywanego zagadnienia. Przedstawiciele ci, za zgodą przewodniczącego, składają oświadczenia na tematy będące przedmiotem dyskusji.

53 quater Raporty

1. Dla każdej sesji Komitet ds. Przestrzegania Przepisów przygotowuje raport przedstawiający stanowisko i porady Komitetu. Sprawozdanie to jest zatwierdzane przez Komitet ds. Zgodności przed zakończeniem sesji. Poglądy i rady Komitetu nie zobowiązują WHO, Państw Stron ani innych jednostek i są formułowane jako porady dla właściwego Państwa-Strony.

2. Jeżeli Komitet ds. Przestrzegania Przepisów nie jest jednomyślny w swoich ustaleniach, każdy członek ma prawo do wyrażenia swoich odmiennych poglądów zawodowych w indywidualnym lub grupowym raporcie, który powinien zawierać uzasadnienie rozbieżnej opinii i stanowić część raportu Komitetu.

3. Sprawozdanie Komitetu ds. Przestrzegania Przepisów jest przedkładane wszystkim Państwom-Stronom oraz Dyrektorowi Generalnemu, który przedkłada sprawozdania i porady Komitetu Zgromadzeniu Zdrowia lub Radzie Wykonawczej, a także wszelkim właściwym komitetom, w celu ich rozpatrzenia, w razie potrzeby.

Artykuł 59: Wejście w życie; termin na odrzucenie lub zgłoszenie zastrzeżeń

1. Termin przewidziany w art. 22 Konstytucji WHO na odrzucenie lub zastrzeżenia do niniejszego Regulaminu lub jego zmiany, wynosi 18 miesięcy od daty powiadomienia przez Dyrektora Generalnego o przyjęciu niniejszego Regulaminu lub o wprowadzonych poprawkach przez Zgromadzenie Zdrowia. Każda odmowa lub zastrzeżenie otrzymane przez Dyrektora Generalnego po upływie tego terminu nie wywołuje żadnych skutków.

1.bis.Termin przewidziany w art. 22 Konstytucji WHO na odrzucenie lub zastrzeżenia do poprawek do niniejszego Regulaminu wynosi sześć miesięcy od daty powiadomienia przez Dyrektora Generalnego o przyjęciu zmiany do niniejszego Regulaminu przez Zgromadzenie Zdrowia. Wszelkie odrzucenie lub zastrzeżenie otrzymane przez Dyrektora Generalnego po upływie tego terminu nie wywołuje żadnych skutków.

2. Niniejszy regulamin wchodzi w życie 24 miesiące po dacie powiadomienia, o którym mowa w

ust. 1 niniejszego artykułu, a poprawki do niniejszego regulaminu wchodzą w życie sześć miesięcy po dacie powiadomienia, o którym mowa w ust. 1a niniejszego artykułu, z wyjątkiem:

a) Państwa, które odrzuciło niniejszy regulamin lub zmiany do niego zgodnie z

artykułem 61;

b) Państwa, które zgłosiło zastrzeżenie, w stosunku do którego niniejszy regulamin wchodzi w życie zgodnie z artykułem 62;

c) Państwa, które staje się członkiem WHO po dacie powiadomienia przez Dyrektora Generalnego, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, a które nie jest jeszcze stroną niniejszego Regulaminu, w stosunku do którego niniejszy Regulamin wchodzi w życie zgodnie z art. 60.

d) Państwa, niebędącego członkiem WHO, które akceptuje niniejsze przepisy, w stosunku do którego wchodzą one w życie zgodnie z artykułem 64 ustęp 1.

3. Jeżeli Państwo nie jest w stanie w pełni dostosować swoich krajowych rozwiązań ustawodawczych i administracyjnych do niniejszych przepisów lub zmian do nich w terminach określonych w ustępie 2 niniejszego artykułu, as applicable, Państwo to składa w terminie określonym w ustępie 1 niniejszego artykułu oświadczenie Dyrektorowi Generalnemu dotyczące brakujących dostosowań i zrealizuje je nie później niż 12 miesięcy od wejścia w życie niniejszego regulaminu lub zmian do niego w stosunku do tego Państwa-Strony.

Pod linkiem poniżej znajduje się raport Grupy Roboczej ds. Wzmocnienia i Reagowania WHO na sytuacje nadzywczajne WGPR z dn. 3.05.22 na temat przyjęcia poprawek na najbliższym posiedzeniu WHA: