Obecnie w transfuzjologii stosuje się następujące preparaty krwi i krwiopochodne:

• Krew pełna konserwowana (KPK), czyli pełna krew pobrana od dawcy odpowiednio zachowana. Obecnie praktycznie już nie jest używana, ponieważ zgodnie z zasadami pacjentom przetaczane są jedynie składniki krwi, których niedobór występuje u danej osoby. Zatem przetaczanie KPK obecnie zarezerwowane jest dla osób, które doznały urazów na terenie działań wojennych, klęsk żywiołowych, a inne preparaty krwi nie są wówczas dostępne.
• koncentrat krwinek czerwonych (KKCz), który powstaje po usunięciu większości osocza z krwi pełnej. Jest obecnie stosowana u pacjentów z niedokrwistością i w przypadku transfuzji wymiennych u noworodków. Należy pamiętać, że same nieprawidłowe wyniki morfologii krwi nie są wskazaniem do transfuzji, najważniejszym wskazaniem jest kliniczna ocena chorego. Część pacjentów czuje uciążliwe objawy niedokrwistości przy stosunkowo niewielkim zmniejszenia stężenia hemoglobiny, inni zaś potrafią doskonale zaadaptować się do nawet znacznego stopnia niedokrwistości i nie odczuwać dolegliwości.
• Koncentrat krwinek płytkowych (KKP) jest uzyskiwany metodą manualną, to znaczy po odwirowaniu jednej jednostki krwi pełnej (czasami jako połączenie jednostek koncentratu od różnych dawców uzyskuje się tak zwany preparat zlewany). Druga metoda pozyskania polega na tak zwanej aferezie - dawca podłączany jest do separatora komórkowego, który bezpośrednio z jego krwiobiegu "wyławia" płytki krwi. Płytki krwi przetaczane są chorym z małopłytkowością oraz skazami krwotocznymi wynikającymi z nieprawidłowej czynności płytek krwi. Przetaczanie płytek uzyskanych metodą aferezy jest szczególnie zalecane u osób, u których występuje oporność na przetaczane płytki (to znaczy obecne są przeciwciała niszczące przetoczone krwinki).
• Koncentrat granulocytarny (KG) zawiera jeden rodzaj krwinek białych - granulocytów - otrzymany od dawcy metodą aferezy. Jego uzyskanie jest możliwe dopiero po podaniu dawcy specjalnych leków pobudzających rozmnażanie krwinek białych (stosuje się je wyjątkowo, po uzyskaniu zgody dawcy i komisji etycznej). Preparat ten podawany jest bardzo rzadko u chorych w zakażeniach zagrażających życiu, jeśli oni sami nie wytwarzają wystarczająco dużej liczby granulocytów.
• Osocze świeżo mrożone (fresh frozen plasma - FFP) zawiera samo osocze krwi bez zawieszonych w nim krwinek, które po uzyskaniu jest niezwłocznie zamrażane. Zawiera ono wszystkie niezbędne czynniki krzepnięcia i białka zarówno transportujące, jak i odpowiadające za odporność organizmu. Preparat ten przetacza się u chorych z zaburzeniami krzepnięcia krwi (jedynie wtedy, gdy nie można podać produktów tzw. czynników krzepnięcia) albo w celu natychmiastowego zniesienia działania przeciwkrzepliwego leków z grupy antagonistów witaminy K (acenokumarol, warfaryna). Często pobrane osocze wykorzystuje się do produkcji innych składników krwi, np. albumin lub immunoglobulin.
• Krioprecypitat jest koncentratem czynników krzepnięcia (VIII, XII, von Willebranda, fibrynogenu, fibronektyny) uzyskiwanym z jednej jednostki pobranego osocza. Krioprecypitat podawany jest u chorych z rozmaitymi zaburzeniami krzepnięcia krwi, gdy niedostępne są preparaty brakujących im czynników krzepnięcia.
• Albuminy to białka transportujące niezbędne substancje, wodę itd. Uzyskiwane są po przetworzeniu osocza. Podaje się je pacjentom, którzy samodzielnie nie są w stanie ich produkować (np. chorzy z niewydolnością wątroby) lub z uwagi na rozmaite choroby cierpią na ich niedobór (choroby nerek, oparzenia).
• Immunoglobuliny to preparaty przeciwciał odpornościowych uzyskiwane z osocza wielu dawców. Zawierają one niezbędne białka odpowiedzialne za ochronę organizmu przed infekcjami (przeciwciała). Podawane są u chorych z niedoborami odporności, którzy nie są w stanie samodzielnie takich przeciwciał wytwarzać, ponadto w rozmaitych stanach chorobowych o podłożu immunologicznym, jako zapobieganie niektórym chorobom wirusowym (tężec, wścieklizna, HBV itp.). Istnieje również specjalny preparat tzw. immunoglobulina anty-Rh-D, którą podaje się kobietom z grupą krwi (Rh-) w celu zapobiegania wystąpieniu konfliktu serologicznego po urodzeniu dziecka z grupą krwi (Rh+). (źródło: Medycyna Praktyczna)

Tak więc preparaty krwiopochodne to nie tylko krwinki czerwone, ale również białka znajdujące się w osoczu.

"„Szczepionki" genetyczne przeciwko COVID-19 opierają się na białku kolca (spike), które ma udokumentowane właściwości toksyczne, zarówno gdy jest elementem wirionu SARS-CoV-2, jak i bez komponentu wirusowego (w wyniku podania szczepionki białko kolca produkowane jest przez komórki osoby zaszczepionej).

„Kiedy białko spike wiąże się z receptorami komórek gospodarza, może dojść do aktywacji układu dopełniacza, aktywacji i zlepiania płytek krwi, ekspresji białek odpowiedzialnych za śmierć komórek, nadprodukcji cytokin przez komórki układu krwionośnego (tzw. "burza cytokinowa"), co spowoduje stan zapalny w obrębie naczyń krwionośnych i/lub zakrzepicę.

ZapytaliśmyRegionalne Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa w Warszawie, czy w związku z tym ryzykiem, osoby, które przyjęły preparaty przeciw COVID-19 są kwalifikowane do oddania krwi w jakiś szczególny sposób, czy analizowano badania związane z ryzykiem przetaczania białka S biorcom prearatów krwiopochodnych, na jakiej podstawie te preparaty są w ogóle dopuszczane do obrotu?

Odpowiedź z RCKiK na nasze pismo, nie uwzględniła w ogóle zadanych pytań:

Zadziwiające jest, że pracownicy i decydenci kolejnej jednostki organizacyjnej w polskim systemie ochrony zdrowia, nie raczą w ogóle pochylić się nad zgłaszanymi przez nas pytaniami i wątpliwościami, tylko zasłaniają się bezmyślnym wypełnianiem tzw. "przepisów prawa". Przecież to na pracownikach systemu ochrony zdrowia spoczywa bezpośrednia odpowiedzialność za życie i zdrowie pacjentów.

Kolejna odpowiedź - na tożsame pytania wystosowane przez Stowarzyszenie Niezależni Białystok - nie wnosi, niestety, nic więcej do naszej wiedzy o tym, czy w jakikolwiek sposób osoby, którym przyjdzie z różnych powodów otrzymać preparaty krwiopochodne, będą chronione i choćby monitorowane, ponieważ wiemy, że białko S jest toksyczne i szkodliwe.

Otrzymano odpowiedź tej treści:

Odpowiedź potwierdza jednak nasze podejrzenia, że decydentom w Polsce nie zależy na ochronie zdrowia Polaków - pomimo ryzyka związanego z wpływem białka S na organizm - pobiera się krew bez uwzglednienia tego, czy ktoś był szczepiony czy nie, a osoba, która otrzyma preparat krwiopochodny nie będzie miała możliwości sprawdzenia, czy pochodził on od osoby zaszczepionej, nawet jeśli wystąpią jakieś działania niepożądane czy dojdzie do pogorszenia stanu zdrowia pacjenta.

Wiemy też, że białko S jest wykrywane w okresie nawet 4 miesięcy we krwi osób zaszczepionych (pisaliśmy o tym TUTAJ) - skąd zatem zalecenia dotyczące dyskwalifikacji czasowej pomiędzy szczepieniem a oddaniem krwi? Na jakiej podstawie obowiązuje dyskwalifikacja czasowa od oddania krwi lub jej składników:

- 48-godzinna w przypadku szczepionek firm Pfizer/BioNTech oraz Moderna,
- 14-dniowa w przypadku szczepionki firmy AstraZeneca oraz Johnson & Johnson???

Takie są zalecenia, a pracownicy RCKiK nie zastanawiają się nad ryzykiem, tylko ślepo te zalecenia wykonują...